ਮੈ ਉਮਰ ਭਰ ਉਸ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਸੋਚਿਆ,ਲਿਖਿਆ
ਜੇ ਉਸਦੇ ਸੋਗ ਚ ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ,
ਦੇਸ਼ ਚੋ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਕੱਟ ਦੇਵੋ।
ਮੈ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਨੀਲੇ ਸਾਗਰਾਂ ਤੱਕ ਫ਼ੈਲੇ ਹੋਏ
ਖੇਤਾਂ,ਖਾਨਾਂ,ਭੱਠਿਆਂ ਦੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ
ਉਹ ਇਸੇ ਦੀ ਸਾਧਾਰਣ ਜਿਹੀ ਕੋਈ ਨੁੱਕਰ ਸੀ
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਦ ਦਿਹਾੜੀਦਾਰ ਤੇ ਉਲਰੀ ਚਪੇੜ ਮਚਕੋੜੀ ਗਈ
ਕਿਸੇ ਦੇ ਖੁਰਦਰੇ ਬੇਨਾਮ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ
ਠੀਕ ਉਹ ਵਕਤ ਇਸ ਕਤਲ ਦੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਰਚੀ ਗਈ
ਕਿਸੀ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਨਹੀ ਲਭਣੀ ਇਸ ਸਾਜਿਸ਼ ਦੀ ਥਾਂ
ਕਿਉਂਕਿ ਟਿਊਬਾਂ ਸਿਰਫ ਰਾਜਧਾਨੀ ਚ ਜਗਦੀਆਂ ਹਨ
ਖੇਤਾਂ,ਖਾਨਾਂ,ਭਠਿਆਂ ਦਾ ਭਾਰਤ ਬਹੁਤ ਹਨੇਰਾ ਹੈ।
ਠੀਕ ਏਸੇ ਸਰਦ ਹਨੇਰੇ ਚ ਸੁਰਤ ਸੰਭਾਲਣ ਤੇ
ਜੀਣ ਦੇ ਨਾਲ ਜਦ ਜੀਵਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ
ਮੈ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਇਸ ਸਾਜਿਸ਼ ਚ ਸ਼ਰੀਕ ਪਾਇਆ
ਜਦੋਂ ਵੀਭਤੱਸੀ ਸ਼ੋਰ ਦਾ ਨੱਪ ਕੇ ਖੁਰਾ,ਮੈ ਲੱਭਣਾ ਚਾਹਿਆ ਤਰਕਦੇ ਹੋਏ ਟਿੱਡੇ ਨੂੰ
ਸ਼ਾਮਿਲ ਤੱਕਿਆ ਹੈ,ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਦੁਨਿਆ ਨੂੰ
ਮੈ ਸਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਕਤਲ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ ਹਰ ਵਾਕਿਫ਼ ਜਣੇ ਦੀ ਹਿੱਕ ਚੇ ਲੱਭ ਕੇ
ਜੇ ਉਸਦੇ ਕਾਤਿਲਾਂ ਨੂੰ ਇੰਜ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਸਿੱਝਣਾ ਹੈ
ਤਾਂ ਬਣਦੀ ਸਜ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਮਿਲੇ।
ਮੈ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਬਚਦਾ ਰਹਾ
ਕਿ ਮੇਰਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਭਜਨ ਬਿਸ਼ਨੋਈ ਨੂੰ
ਇਸਦਾ ਜੋ ਵੀ ਨਾਮ ਹੈ-ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਸਲਤਨਤ ਦਾ
ਮੈ ਉਸਦਾ ਨਾਗਰਿਕ ਹੋਣ ਤੇ ਥੁੱਕਦਾ ਹਾ।
ਮੈ ਉਸ ਪਾਇਲਟ ਦੀਆਂ ਮੀਸਣੀਆ ਅੱਖਾਂ ਚ ਰੜਕਦਾ ਭਾਰਤ ਹਾਂ
ਜੇ ਉਸਦਾ ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਖ਼ਾਨਦਾਨੀ ਭਾਰਤ ਹੈ
ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਉਸ ਚੋਂ ਕੱਟ ਦੇਵੋ।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment